என்னலே பாக்க !

முதல்ல என் அப்பாவுக்கு தூத்தூக்குடிக்கு மாற்றல் சொன்னப்ப நான் "அது என்ன சாத்துக்குடி மாதிரி தூத்தூக்குடி"னு கேட்டேன். உண்மைல அந்த ஊருக்கு ஊத்திக்குடினு பேரு வெச்சிருக்கனும். எனக்கு ஞாபகம் இருந்து என் வீடு பக்கதிலே ரெண்டு மதுபானக் கடை இருந்துச்சு. கலாம் நாம எல்லரும் நல்ல குடிமகனா இருக்கனும்னு சொன்னதை எத்தனை பேரு தப்பா புரிஞ்சு வெச்சிருக்காங்கன்னு அப்பத்தான் தெரிஞ்சுது.

தென் தமிழ்நட்டுக்கு முதல்ல வந்தப்ப அந்தப் பேச்சுவழக்கு ஒரு எழவும் விளங்கலை. 'என்னலே நிக்க', 'என்னலே பாக்க'னு அவங்க பேசறதைக் கேட்டு என் தம்பி என்கிட்ட "ஏன்டா இந்தப் பசங்க வார்த்தைல பாதியை முழுங்கிட்டானுங்க"னு கேட்டான. அந்த 'எலேய்'ங்கறதை ஒரு ராகமா அவங்க சொல்றதே அழகா இருக்கும். தூத்துக்குடி பக்கதிலேயே திருச்செந்தூர், சந்கரன்கோயில்லாம் இருந்ததுனால என் அப்பா அம்மா வாரத்துக்கு ஒரு தடவை ஏதாவது ஒரு கோவிலுக்கு போவாங்க. என் தம்பி சாதுவாக் கூடக் கிளம்புவான். நாம தான் கோயிலுக்கு சுண்டல் சாப்பிட மட்டுமே போற கோஷ்டி ஆச்சே; அதனால வீட்டுலயே இருப்பேன் ('ஹூம்... நீ எல்லாம் என் பிள்ளை'னு என் அம்மா அடிக்கடி சலிச்சுகுக்குவாங்க! :().

நான் கவனித்த வரைக்கும் தென் தமிழநாட்டுல சாதிப் பாகுபாடு கொஞ்சம் ஜாஸ்தி. புதுசா ஒரு தெருவுல குடி போனப்போ கடைக்கு ஏதோ வாங்கப் போனேன். மளிகைக் கடை அண்ணாச்சி என்கிட்ட "தம்பி, நீங்க அந்த சாதியா"னு ஒரு சாதி பிரிவு பேரைச் சொல்லி கேட்டாரு. ஆகா...கெளம்பிட்டாங்கடா... அருவாளை எங்க மாப்ளே ஒளிச்சு வெச்சிருக்க? ஸ்டாண்ட் (முதுகுதான்!) ல வெச்சிருக்கியாப்பா? ஆளைப் பார்த்தா பத்துக் கொலை பண்ணிட்டு பதினொனாவது பண்ண பான்பராக் கேப்பான் போல இருந்தான்!. அது ஏங்கண்ணா அந்த மயில் மார்க் இல்ல குயில் மார்க் பேரு போட்ட முண்டா பனியன் மட்டுமே போடுறீங்க? இன்னும் அந்த உடைக்கு யாருமே காப்புரிமை வாங்கலைங்கரதும் ஆச்சரியம் தான்.

என்ன தான் சொன்னாலும் அவங்க வியாபார தந்திரம் யாருக்கும் வராது. சென்னைலியே பார்த்தீங்கன்னா பெரிய கடைகள் எல்லாமே தென்னகத்துலேந்து வந்தவங்களாத்தான் வெச்சிருப்பாங்க. உழைப்புக்கு சலிக்காத அந்த மாதிரி மக்களைப் பார்க்கும்போது வியப்பா இருக்கும். கல்லூரில படிக்கும்போது பசங்க திருநெல்வேலி அல்வா வாங்கிட்டு வந்தாத்தான் ரூம்குள்ளேயே விடுவாங்க. அல்வா வாங்கலைனு சொல்லி அல்வா கொடுக்க பார்த்தா தர்ம அடிதான். அந்த இருட்டுக்கடை அல்வாவின் சுவையை எதனாலயும் ஈடு செய்ய முடியாது (நினைக்கும்போதே நாக்கு சப்பு கொட்டுது!).

ஒரு கல்யாணத்துக்கு அங்க போனபோது எனக்கு கொஞ்சம் பயமா இருந்துச்சு. ஏன்னா அங்க வந்திருந்த பெண்கள் கழுத்திலையும் அவ்வளவு நகை! (உடன்பிறவா சகோதரி அளவுக்குனா பார்த்துக்கோங்க!). இப்போ நீங்க கேட்கலாம் ஏன்டா என்னமோ உன் தாத்தா வீட்டு சொத்து பறி போகற மாதிரி பிட்டைப் போடறியேன்னு. எல்லாம் ஒரு நல்ல எண்ணம் தான். இப்படி கழுத்து நிறைய நகை போட்டுகிட்டு திரிஞ்சாங்கன்னா அப்புறம் திருடன் வந்து திருடாம பின்ன என்ன "உங்க் நகைகள் அருமை"னு வாழ்த்து மடலா அனுப்புவான்?

அந்த ஊருல இருந்த ஒரு கல்லூரி எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும். என்னா அங்க வகுப்புகள் நடந்ததா எனக்கு தெரியல (என்னமோ நடத்தினப்ப மட்டும் படிச்சு கிழிச்ச மாதிரி). அங்க படிச்ச ஒரு பையன் என் வீடு பக்கத்துல இருந்தான். அவனை சட்டை பேண்டில பார்த்ததை விட லுங்கி பணியன் ல அதிகமா பார்த்தாதா தான் ஞாபகம். எப்ப கேட்டாலும் ஸ்ட்ரைக் னு சொல்லுவான். கடைசியா சதாம் மை தூக்கிலிட்டததுக்கும் அவங்க ஸ்ட்ரைக் பண்ணினதா படிச்சதா ஞாபகம்.

என்ன தான் Dude, Yo Wassup னு பிட்டைப் போட்டாலும் அந்த 'எலேய்' ல இருந்த ஒரு அன்நியோனியாமும் நெருக்கமும் நட்பும் ஈடு செய்ய முடியாதது. எலேய் என்னலே பாக்க? போய் பின்னூட்டம் போடுலே!